πα

(I)

πᾷ (Α)

(δωρ. τ.) βλ. πη (II).

————————

(II)

επιφώνημα που, επαναλαμβανόμενο πα, πα, πα, δηλώνει έκπληξη, δυσφορία ή άρνηση αποδοχής.

————————

(III)

πα (Α)

αποκοπή τής πρόθεσης παρά («πα Δάματρα», επιγρ.).

————————

(IV)

πᾳ (Α)

(δωρ. τ. αντί ὅπα) βλ. όπα.

————————

(V)

πᾳ (Α)

(δωρ. τ. αντί ὅπου) βλ. όπου.

————————

(VI)

πᾳ (Α)

(δωρ. εγκλιτ. τ. αντί πῃ) βλ. πη.

————————

(VII)

μουσ. ο πρώτος φθόγγος τής κλίμακας τής βυζαντινής μουσικής, αντίστοιχος περίπου προς τον ρε.

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. νη (ΙΙ)].